stara trampolina

co w srodku?

skumulowane uczucia, konflikty, burza wszytsko sie kotluje, a na wierzchu napiety usmiech zlozone raczki i wygladzone wloski, wszystko, byleby tylko nie wyszlo na jaw, bo Bog przebacza, ale ludzie nie, lamanie kosci wchodzi w gre jesli masz przed nim kleknac, bo tylko on wydaje ci sie wybawieniem, zmusisz sie do udawania pelnej dobroci, zaliczysz wszytkie wazne i mniej wazne jej objawy, udowodnisz sama sobie, ze przeciez robisz to czy tamto, wiec to znaczy, ze to ty to robisz, tak no przeciez to jestes ty, glosy innych utwierdzaja cie w przekonaniu, no bo cie widza, mowia "ty, hej zrobilas to (ty)", Budujesz niby siebie, cala armie swoich postaci, zanim sie zaczniesz z nimi zlewac , jest mala sekunda, ktora mowi, ze o czyms zapomnialas,byc moze o sobie? wszystkie te postacie sa dobrze odgrywane, ale nie ma w nich ciebie. I co? teraz bunt teraz bede tylko ja, no i dobrze , moze dobrze, tylko uwazaj, zeby ranic tych bardziej odpornych. czy przetrwarzanie siebie musi sie odbywac kosztem innych? moze kosztem ich iliuzji co do ciebie to tak,  ostatnio powiedzialam, ze jestem na ciebie wkurwiona, ze  mam ochote cie zabic, ale placze, bo tego nie chce, ale bardzo mocno trzymam sie tego, ze z dwojga zlego wole zostac niezdecydowana, z braku wyjscia, wole stac w miejscu, zebys widzial, ze cos jest nie tak, we mnie, w tobie? moze razem,nie wiem, ufam ci

[po przeczytaniu notki innam o wycieczce do Lwowa]

tu tu moja, twoja wolnosc jest prawie, ze najwazniejsza. Ale, zeby nie bylo, ze ta wolnosc jest jakas bylejaka, nadaje sie jej sens, jakikolwiek. Gdy jest spotkanie dwoch wolnosci w konflikcie, nie wiem na jakiej zasadzie czasem, ktoras wygrywa. Moze na zasadzie wynalezienia jak najwiekszej ilosci bledow w okreslonym czasie dyskusji, kto sie pierwszy zlamie. Wielka jest wojna gdy pragnienia nie sa spejnione, gdy komfort, bezpieczenstwo, obsluga nie sa zapewnione, wymagania, ciagle i czesto bezpodstawne. Bo jestem czlowiekiem i jestem wazny. Na ulicy, w sklepie, urzedzie, na uczelni, imprezie gdziekolwiek. Podczas zajec np. to czesciej studenci sa wazniejsi niz profesorowie. Mozna ich doprowadzic do roznych stanow psychicznych.  Jesli chodzi o ponizenie, to latwiej to ujdzie w relacji uczen-nauczyciel niz odwrotnie. Tak jest przyjete, choc oczywiscie wszystkoz zalezy od czlowieka, czy ma wlasne zasady czy polega np. na systemie i szczesciu, loterii.

Pracuje w piekarni w dosc drogiej dzielnicy Paryza. Przychodza tu rozne okazy, a ja moge sie powierzchownie zapoznac z francuskimi wybrykami.Wlasnie jak czytam relacje innam z Lwowa mozna znalesc i jakos nakreslic bardziej roznice, cokolwiek zobaczyc z innego punktu widzenia, niz ten gdy jest sie wciagnietym w ten kolowrotek. Zupelnie inne swiaty. Czasem smieszy mnie jak, ktos mowi, pozwol komus byc inny, bo to pozwala swiatu byc tak roznym i ciekawym, nie jednolitym, homogenicznym tworem. Niby nie ma zadnych norm i wszystko jest wzgledne, ale chyba tylko na chwile. Czy bogaci potrzebuja widziec biednych, zeby widziec siebie? 

rzuca blyskotliwymi zdaniami, tekstami madrymi wyrwanymi ze swej madrosci, mysli, moze sie zlapia na to i dalszy dyskurs przyjma na wiare, zaimponuje im, zadko mozna sie doszukac jakiegos sensu, sprawia wrazenie, ze kieruja nia jakies wewnetrzne roszczenia, wojny uczuc, uczucia same, biorac sobie fragmenty skadinnad sensownych zdan za srodek przepchania wlasnej postawy, ktorej sama nie portrafi okreslic. "Odgadnij ja za mnie" Za kazdym razem okreslona znajduje swoich wrogow i podczas walki o przetrwanie juz szuka innego ujecia, ktore nada jej forme, unik, zmylka, uskok, wycofanie, trudno ja "zlapac" w rozmowie, wymyka sie, ci ktorzy chca ja posiasc mowia, ze jest zjawiskowa i pelna tajemnic. Mowia tak, bo z wlasna checia posiadania czuja iluzje przewagi i wladzy (obecnej lub w przyszlosci), tak na prawde nie interesuje ich jej sens co raczej fakt jego widocznego braku. Ten brak ich przyciaga. Jest tak eksponowany, ze trudno go nie zauwazyc. Wszystko co mowi jest po to i jest w taki sposob , zeby do swiadomosci innego doszlo to , ze ma przeczytac miedzy wierszami...ona, ta, ja, ty 

Co sie dzieje? upodabniam sie do spoleczenstwa, w ulamku sekundy mam ten sama mysl, ruch co ktos, nieswiadomie to robie, bo lapie sie po fakcie. Moze chce rozmawiac tym samym jezykiem?

lapie sie na tanie chwyty, na usmiech skrajnie nieszczery, o co chodzi?

nie wytrzymuje, potrzebuje, az tak kontaktu?     wysylamy informacje, nie wiedzac i wiedzac

prosze niech ktos mi powie o co tu chodzi, dlaczego znikam? chce zniknac, nie widze mozliwosci bycia soba, bo mnie nie ma, sa tylko jakies kopie tego co wokol, nie rozumie, narzekam to nie dobrze,

gdy patrze na niego oczy nie potrafia powstrzymac sie od ucieczki, trzymam je prosto, ale przez to widac wysilek i napiecie, ktorego tez nie chce, w koncu dostane rotsrzelenia galek ocznych.

gdy potrafie, nie wiem jak mozliwe jest to skonczyc, moze nie chce, chce zawsze tak byc, wtedy cos poza wie o tym, ze trzeba nauczyc sie konca i jak nie rece, to glos, wszystko inne niz oczy probuje wyczarowac sytuacje, ktora mnie zmusi do oderwania wzroku,  noga znalazla nierownosci w drodze, zeby sie o nie podknac. Rostrzeleni, rozproszenie, rozwalenie, nic spojnego, to czuje,