stara trampolina
Zastepcze problemy....zastepcze doladowania...zastepcze uczucia...zastepcze myslenie...zastepcze rzeczy..radosci, smutki, zasady, wrtosci, osoby, ludzie, ambicje, prawdy, pragnienia...mala granica gdy juz o tym nie wiem, gdy srodek staje sie celem, gdy trace kierunek
mhmh nazywaj rzeczy po imieniu, nie uzywaj magii
mhmh Nie rob sobie z ludzi bogow, nie rob sobie z ludzi wrogow...
nie rob sobie z siebie boga, nie rob takze calkiem wroga....
Jak bym nie wiedziala.
Na poczatku bylo zagrozenie, stad wzial sie pomysl, by pomoc innym uwierzyc we wlasne sily, aby nie czerpali ich od innych, ode mnie. Ludzie chyba czasem mysla, ze jesli cos ci sie udaje, to nie masz zadnych zlych chwil zwatpienia. Zadnych dolow, zadnych brakow sily, i deprechy czy checi rzucenia tego zycia np. Wiec zachcialo mi sie, zeby sie dowiedzieli,ze nawet tym najlepszym wszystko sie moze spieprzyc. Ne uznawalam sie za najlepsza, dobrze wiedzialam, ze taka nie jestem (z reszta co to w ogole znaczy), ale im wystarczylo, ze w czyms bylam lepsza od nich. Mieli wtedy prawo mnie odstawic na bok, mieli prawo szukac we mnie tylko zla, mieli prawo obwiniac sytuacje za to jak im jest i mnie jako element tej sytuacji tez. Teraz role sie nieco odmienily, ale wydaje mi sie, ze kontroluje sytuacje. Odczowam to jak oni mogli sie czuc troche na wlasnej skorze. I widze, tez ze "rozwiazania " jakich sie chwytali nie byly w cale dobre. I mialam prawo sie bronic. Bronic swoich granic i rozwijac i szukac we wlasnym zyciu nadal. Troche to pozno wiem. Ale ... to nic. Mialam tez prawo miec CHEC im pomagac, bo najlepsze to nie jest zrobienie tego co u kogos mi sie podoba (patrzac nadal z zewnatrz), tylko zrobic to cos we wlasnym zyciu, esensje, od wewnatrz. Wtedy wiele spraw nabiera i traci znaczenie. A szczegolnie ocena innych.
Jestem pieskiem. Pudelkiem z broszkami. Bezwloczny egoizm okraszony troska o siebie za posrednictwem innych. Z kim mozna przezyc chwile najwiekszego upokorzenia?Chwile, ktore sie wycina z albumow?
Chce mi sie wymiotowac. I nie ma to zwiazku z jedzieniem. powiedzialabym rzygac, ale wtedy nikt mi nic nie powie, nie doradzi, nie pomoze. Dusze sie, placze, ale moge to powstrzymac. Moge sie nawet usmiechnac :):):) Mam tak... taki dar, akrobacja. O cisnienie, czuje. Matka przez to ma wymowki, zeby nie rozmawiac na niebezpieczne tematy. Rozumie, teraz to stalo sie czescia jej zycia, ja na razie widze, jak to sie zaczyna.
Za bardzo chcialam dowiedziec sie , co to tadaaam .... ja. Tak siebie szukalam, tak wydestylowalam, ze teraz nie wiem jak wlozyc sie teraz w schematy ludzi, np, tych co pomagaja. jak zaczynam mowic ich jezykiem, to nie wiem, gdzie zaczynam klamac. Gubie sie. I nikt nie chce mi pomoc, bo nie pozwalam, bo zrozumienie wydaje mi sie, nie mozliwe; A ja chce komus calkiem zaufac chyba. I to calkiem jest chyba glupim dziecinnym bledem. Jak wyczuc?
Czasem, ktos mi trzasnie, ze sie za bardzo na sobie koncentruje. Tyle, ze jak zaczynam sie skupiac na innym, to boje sie, nie ... po prostu znikam; Potem przychodziprzerwa, a ja nie wiem gdzie jestem, nie wiem jak dojsc do siebie. Po ra ba ne