Wszystko to nie ma znaczenia, papiery, kreski, pisma, obrazki, ruchy, gesty, zdiecia, Plakac sie chceeeeeeee, ale tak jest na pewno, to wszystko nie jest do cholery wazne. Wiersze, listy, rysunki, obrazy, filmy, muzyka, uklady, tance, systemy, konstrukcje, przestrzenne i mniej, moj placz, twoj placz, moj strach twoj strach. Co jesli to wszystko czym sie smiertelnie straszysz nie ma znaczenia? Smiertelne straszenie ma swoja wartosc, czujesz sie wtedy wazny. Wedlug jednych na prawde ma znaczenie pragnienie, wedlug innych pragnienie jest zgubne, bo tylko jego koniec moze je zaspokoic. Jego zaspokojenie, jego przestanie pragnienia, niby smierc. Ale smierc, ta wlasciwa , tez nie, bo wtedy juz nieodczowasz zaspokojenia. Ale przynajmniej nie pragniesz. Nieeeeeee.;;::,;: :// Zaakceptowac ciagle nienasycenie, istniejacy brak, zawsze bedzie, brak. Nie smierc ale brak, bo z roznicy rodza sie formy. Gdyby nie przerwa, nie byloby tego co jest przerywane. Chyba, ze bylibysmy w swiecie gdzie chodzilibysmy do kina na filmy o braku. Gdzie wspominalibysmy brak, zlo, a caly nasz rzeczywisty czas wypelnialoby spelnienie, dobro i takie tam. Z tej roznicy teraz i kiedys bylby swiat. z tym, ze znowu, raczej na pewno znalazlby sie taki, co chcialby to odczuc bardziej na wlasnej skorze, nie wierzylby w filmy i opowiesci. Wprowadzilby to czego nie chcemy, zebysmy bardziej widzeli (bez wiary, ale empirycznie) w czym istniejemy i zaczolby sie.. nasz swiat:)